,,Er búin að eiga frábæran vetur með þessu gulli. Hver einasti reiðtúr verið einstakur og oftast endað einhver staðar lengst frá húsi því ég hef ekki tímt að sitja á henni lengur og fengið mér göngutúr heim. Vinir mínir fengið ófá símtöl og ég segi þeim að ég sé í "algjöri losti yfir hryssunni" og þurfi að "frysta mómentið" og hvað eina... 

Ég varð aðeins klökk eftir úrslitin í A-flokki á laugardaginn þegar ég rölti með hana heim eftir að hún skilaði öllu sínu eins og henni er lagið, full af orku og þjálni á öllum gangtegundum. Við vorum meðal bestu A-flokkshesta landsins og var þetta frumraun hennar á hringvelli, einkunn 8,67 og 4 sæti. Tveir stóðhestar með yfir 8,90 í hæfileikum voru á undan okkur, Gróði og Ágústínus, og svo legend-ið hann Stakkur frá Halldórsstöðum. Eftir okkur voru einnig frábærir hestar. 

En það lang BESTA var... tilfinning að sitja á þessari hryssu, hún var ólýsanleg, mikið ofboðslega var þetta gaman! Fúsleikinn og sálin hennar er eitthvað sem ég hef aldrei kynnst og hugsa að ég kynnist bara einu sinni á ævinni í hrossi... eins og ég hef oft sagt í vetur þegar ég kem heim í hús "hross eru bara ekki svona" !! 

Hef aldrei trúað sérstaklega á að til séu sálufélagar og annað slíkt... en eitthvern vegin finnst mér eins og Kolka mín og ég komumst nálægt því... Og það sé fyrir ástæðu sem þessi hryssa endar í höndunum á mér... gæti verið örlög??

Var að reyna útskýra þetta fyrir einni vinkonu minni og þá datt mér í hug kvikmyndin Avatar... "það er bara eins og flétturnar okkar tengist saman"... finnst ég geta séð á henni þegar ég horfi á hana hvernig henni líður inní hesthúsi, veit yfirleitt hvernig hún er áður en ég fer á bak, ég finn hvað hún er að hugsa þegar ég sit á henni og hún finnur strax ef það er rólegur dagur og hvenar orkan á að vera uppi. Tala svo við hana í huganum þegar hún bíður mér of mikla orku og hún skilur mig. 

Geðslagið og fúsleikinn í þessari svörtu drottningu er það sem fær mitt hjarta til að slá hraðar"